Vecahet hanım çıkmazı
balkonda ay heves gibidir
sürtünür dostluğu duvarlara
zamana koşan tay dalgınlığında yılışık
divanedir bakışın çıldırtan gölgesiyle
ağ örülüdür göğüm bakılınca
parantezim ol kalbime ak
gövdesinde üşüyen adam
kardeşliğin uzun yakınıma dur
bahçen geniş girebilirim
Annem yaşındaymışım, parkta oturmuşum da
Yoruluncaya kendinden telgrafhaneye kuşlar
Saçlarım uzamış küçülmüş nokta
Rüzgar değdikçe ürperen sıyrık
Üşümüş bakışın öfkesiyle
burada her şey bir seyisin
attan düşmesi kadardır
evlilik süsü verilmiş odalarda
bir kaygıyla uzlaşmak
anahtarın kilitte dönmesinin
kalpte bıraktığı ses kadardır
ey artık çözülen şubat
işte buydu yıktığın at
çağnlı kuş gelecek
kolları kan dili burgaç
arşa çık.ıyoruz semahla
Baş ağrısıyım kapı önünde eski terlik
Kardeş yitince kan ter içinde yağmur
Fena aşığım kocaman dağ kocaman güller
Öylesine itaat ettim öylesine deli öylesine itiraz
edilmiş bir yemini sular
söylenmez kırdılar ve
kayıp çocuklarını zamanın
acıları bitirdi
ey ki şimdi böyle
mavi handa bir iplikçi var, bir de terzi
gül alır gömlek diker, gemi gelir gül söyler
içi lokumlu mendil ister çoklarımız ben aşk
yağmurdan evine sığınır şiir, kelebekler avluya
kelebekler yağmurda sapsarıdır saçları
Nevizade'yiz
Söz kirlendi, çarşaf madam
"Belki zamandan çıkabilirsiniz"
İyi kumaştan biçilmiş söz
Kalbinize iyi gelir
Çantanız madam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!