Beş Kurşun Şiiri - Yılmaz Bekaroğlu

Ağustos ayında yüreğim terliyor.
Üşüyorum, yakalandım annem amansız ölüme.
Haktır şerbetim, çok tatlı annem.
Her şeyi bilirim artık, annem, sakladım ölümü toprağa.

Annem, benden önce ölen bebeklere ne dersin annem?
Ölüm aramızda iki mezar boyu topraktır.
Ben ölümü aylar önce toprağıma sakladım annem.
Babama sarıl benim yerime, öp kalbinden.

Seni, babamı, bacımı Allah’a emanet ediyorum.
Ölüme gelmeden secde edin annem.

Rüzgâr serin, gökyüzü sessiz annem.
Adını anarken titriyor dilim,
Bir dua gibi dolanır dudaklarımda,
“Affet beni” diyorum, son kez içimden.

Toprak yakın, gökyüzü uzak annem.
Bir ışık yanıyor, adını fısıldayan.
Kalbim yoruldu, nefesim eksik,
Ama senin sevgin hâlâ damarlarımda.

Belki cennette bir bahar açar annem,
Belki orada bulurum seni yeniden.
Kokunla sar beni, çocukluğumdaki gibi,
Bir kez daha uyut dizlerinde sessizce.

Ve eğer gözlerin göğe bakarsa annem,
Bir yıldız kayarsa gecede ansızın,
Bil ki ben geçtim o yolların içinden,
Sana kavuşmaya geliyorum sessizce annem.