Kalemin ucu bir kerecik
bir kağıt parçasına değmeye görsün,
Elin aracılığıyla,
beynin dikte ettirdiği cümleleri,
adım adım takip eder gözler.
Böylece başlar,
Yorgun kalp dile gelir danışır aklına;
'Neden terk etti beni,
Var bu işte bir yanlışlık'.
kabullenmek istemez terk edildiğini,
Arar durur bıkmadan usanmadan sahibini.
Akıl dile gelir söz geçirmek ister kalbine;
Yeşil enerjidir.
Gözlerim gözlerinde,
Gözlerine bakmam yeterlidir.
Ah o gözlerin,
Mest eder beni benden alır...
Alem yanmış bana ne!
Birbirine iç içe geçmiş
halkalardan oluşan hayatlar;
Kimi zengin kimi fakir yaşanan,
Kimi mutluluk saçan,
Kimi hüzün kokan hayatlar,
Kimi güç iktidarında saltanatlık süren,
Hesaplaşmalar içinde
mahsur kalmış hürriyetlerden,
tarih boyunca yükselen haykırışlar,
Sayısız yüzler geldi geçti
bu devri alemden,
Sayısız zihinlerin esrarengiz kıvrımlarında,
Uyku bürümez gözlerini,
hoyrat gecenin koynunda.
Buz kesmiş bedeni,
ısınmak bilmez yatağında.
Doğrulur yattığı yerden,
Zihnini ve bedenini arındırmak istercesine,
Duyunca olduğum yere yığıldım,
Soluk alamıyorum...
İnanmıyorum duyduklarıma,
İnanamıyorum, inanamam da
Doğru olamaz!
Başım dönüyor, gözlerimi kapıyorum
Ben bir dostum,
yalnızların dünyasında.
Ben bir sevdayım,
acı çeken yüreklerde.
Ben bir umutum,
henüz yitirilmemiş canlarda.
Biten sevdamızın ardından yas tutmadım gülüm
Ben seni düşümde düşündüm,
düşümde yaşatıp büyüttüm.
İçimde kopan kasırgaya karşı,
Seni yüreğime sevda kıskacıyla tutturdum.
Ben seni düşümde düşündüm,
Ellerimle yüreğimi eşeleyip,
içine gömdüm duygularımı.
Gözlerimde biriken gözyaşlarım,
sevgime inat yanaklarımdan değil,
yüreğime doğru süzülüp aktı.
Öyle birgün geldi ki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!