İçimizdeki korkudur ölümü yücelten.
Hiç beklenmedik bir anda kapıyı çalar ölüm,
Sevilenin ani terk edişidir insanı yaşarken öldüren.
İlk yenilgi en çok acı veren,
ama buna da alışır insan.
Hayatın haksızlıkları hiç bitmez,
Onu bunu yaparım,
keyfimin kahyası mısın demiyeceksin.
Çokta başı buyruk gezinmeyeceksin.
Saygıyı sevgiyi her daim bileceksin.
Asi olmak kime kar ki,
sana kazanç getirsin.
Bugün bambaşkayım
İçim kıpır kıpır
Yaşama sevincini tekrar yakalamışcasına
Etrafıma başka bir pencereden bakıyorum
Yeniden doğmuş gibiyim
Nefes almak ne güzel
Ağıtlarla uğurlarız gideni,
Kahkahalarla karşılarız geleni.
İngersollun dediği gibi;
'Her beşik içindekine sorar Nereden?
ve her kefende içindekine sorar Nereye? '.
Bir muammadır yeryüzündeki sürecimiz
Sus dedim ama dinletemedim.
Açtı ağzını yumdu gözünü.
Birlikte inşa ettiğimiz sevgi
bir anda yıkıldı gitti.
Bir anlık sessizlikten sonra,
derin bir nefes alıp verdi.
Susturuyorsun seven gönlü,
Oluveriyor karşında hisler aciz...
Keşke bu sözler senin dudaklarından
kulaklarıma iletilseydi,
Ve keşke gönlün aksaydı satırlara.....
Aşk insanı ben, katili sen...
Yoğunlaşan duygu seline kapılır,
sürükleniriz zamanın zamansızlığında.
Birbirine riyazat eğleyen,
birbirini bütünleyen
biri dişi biri erkek iki varlığız bu alemde.
Yüzyüze geldiğimizde,
Uzaktan Seyrettim,
Nasılda mutlu,gözlerinin içi gülüyordu,
Onu ve gelinini seyrettim uzaktan iç çekerek.
Talihsizliğime ağlıyordum gizlendiğim yerde sessizce,
Sanki rüyada bir kabus içindeydim.
Yıllarca korkuyla beklediğim an karşımda tüm haşmetiyle duruyordu.
Belki herşey bitti,
Haklıyken haksız durumda,
Usulca sokulup yanına,
kulağına fısıldadım:
'Senin için kara.....'
Engelleri yığmayın önümüze,
kısıtlamayın doğarken bahşedilen Özgürlüğümüzü.
Yol verin geçek!
bizde bu topraklardan,
bu sulardan,
bu tepelerden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!