Berna Kaya Şiirleri - Şair Berna Kaya

Ah kızım!
Bu sabah çok tatsız uyandım...
Yüreğim ağzıma erişmiş,
Dişlerimden boğazlarıma düşen sızı,nabzıma karışmış.
Bir hal var,garip bir hal..

Gel, yetiş dolunayın gözyaşlarına
Buluştur acını her bir damlasıyla.
Kucağına dökülsün alfabenin sıralı yakamozları,
Güzel konuş, acını güzel anlat bana.

Serde sır kalmasın uyuya kalan

Bağlayın gözlerimi,
Unutun eşgalimde arbınan hevesli,mahir bilgeleri.
Karanlıktan daha siyah bir ölüm sıkılsın pamuklarınızdan dudaklarıma.
Son su gibi yıkasın sözleriniz ağlayan cesedimi.

Yakın sabrımı!

Anne uyan!
Bak bu sabah da karnım aç uyandım.
Sanırım, okula da aç gideceğim ve nefesim kokacak yine.
Arkadaşlarım bir bahane bulup uzaklaşacaklar benden.
Halsiz ve bitkin olacağım beslenme saatine kadar.

Azen uyan!
Uyan çünkü kalbim vazgeçti uyanıştan.
Cesaretim saç diplerime uzanan ellerimi kırdı.
Kolum kalkmıyor yerinden, belli belirsiz ölüyorum Azen…

Ağırlaştım Azen,içimde organlarım büyüyor gibi,soluğum içeride can çekişiyor sanki.

Üşüyorum baba! Çok üşüyorum...
Yüreğim kutupların kumbarasında,
Bedenim o kumbaranın etrafında tavafta...
Baba, bana ölümü anlatsana.

Balonların Son Nefesi
Bir gece anladım beni hiç sevmediğini…
Bir gece uyandım ve anladım.
Kendi şartlarınla beni hiç düşünmeden gidişini anımsadım.
Canım yandı biraz ama anladım.
Seni kaybetmenin korkularıyla savaştım bir süre.

Başka yerdeyim,çok başka bir yerde,
‘Seni bıraktığım yerde bulurum’ diyebileceğin bir yer değil burası.
Başka biri tutuyor elimi,başka biriyle uyuyorum,ona “günaydın” diyorum ilk önce.
Başka birinin adı yazıyor kapı numarası hizasında.
Boş ve sahte bir hissi doldurup içime,başka birini uğurluyorum her sabah kapıdan.
Başka biri çalıyor kapımı ve onun anahtarı ile açıyorum o kapıyı her akşam.

Varsayalım ki kopuyor boynumda taşıdığım kolyem, nefesim karalıyor ses tellerimi.
Varsayalım ki özlemiyorum seni…
Özlemiyorum!
Sadece;
Gırtlağımda büyüyen bir hıçkırığın iffeti rukuya eğilmiş,kaburgamın altında uyuyan ağrıya sığınıyor.
Zor bela açabildiğim ellerim ancak; diz kapaklarımın boğazına sarılabiliyor.

Her beden ölü bulunmaz iki çalı arasında.
Ben soluk soluğa,feryat figan daldım
Bir boşluktan o boşluğa.
Baksan dere boyundan
Sanırsın telli yosma.
Dokunsan dikenleri kan akıtır