Benlik Tahtı Şiiri - Kasım Kobakçı

Benlik tahtıdır bu,
    kesildi mi o ağlayan nağmeler?
Ben tam bir aydınlık,
    siz ise solgun bir akşam.
Evvela yıkan,
    ardından lütfeden hükümdar,
O an hepsiniz birer piyon,
    ben tek başıma bir makam.
*
Mutlak bir benlik bu;
    bitti mi o tanıdık sızlanmalar?
İyi ve kötü,
    benim arzumdan türeyen basit ayrımlar.
Ne gördümse evrende,
    sıradan birer hiçlik.
Farklı doğar her sabah benimle,
    yeni boyutlar, yeni tasarılar.
*
Benim haşmetim bu,
    tükendi mi o aciz ricalar?
Kimi zaman su gibi dingin,
    gürlerim kimi zaman gazapla.
Sizin erdemleriniz,
    dehalarınız, sevinçleriniz.
Benim kayıtsızlığıma çarpıp,
    kalırlar hepsi yetim.