Ben bir zamanlar çocuktum, yalnız ve mutsuz,
Evden kaçmıştım ve hiç kimsenin bilmediği bir yere,
Bende bilmiyordum nereye kaçtığımı,
Çok küçüktüm, sadece acıları biliyordum,
Kimse beni sevmiyordu, annem ve babam da benden memnun değildiler,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Ormanıma çekilirim acılarımla ben,
Gerektiğinde ağlarım,
Öyle ağlarımki gözyaşlarım dere olur,
Benim ormanımda,
..şiiriniz güzel .saygılarımı snuyorum...
Burada beni hiç kimse duymuyordu,
O kadar üzgündümki 10 kişilik ağlıyordum
Şimdi yıllar sonra, burası halen benim ormanım,
Kimsenin bilmediği benim ormanım,
Ormanıma çekilirim acılarımla ben,
Gerektiğinde ağlarım,
Öyle ağlarımki gözyaşlarım dere olur,
Benim ormanımda,
kutlarim misralarinizi
basarilarinizin devami dilegiyle
saygilarimla
Benden de tam puan. Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta