Kim Bilir Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben yaramı göstermem sarar, ağlarım.
İçim yanar, belli etmem, saklarım.
Söz geçmez ki kalbe, saçımı yüreğine bağlarım,
Benim neler çektiğimi kim bilir...

Her gülüşte bir kırık, bir hüzün saklarım,
Her bakışta geçmişin izlerini ararım.
Dert ortağım yok, en çok ona yanarım.
Ben yarama tuz basar, yaramı kendim sararım.
Benim neler çektiğimi kim bilir…

Geceler dost olur bana,
Yıldızlara bakarım, anlatırım içimi sana.
Dua olur gözyaşım, dökülür avuçlarına.
Ben yıkılır, ben düşer, ben yine kalkarım ayağa...
Benim neler çektiğimi kim bilir...

Yüzüm güler ama içim paramparça.
Bir tek ben bilirim ne kaldıysa ardımda.
Ne sevdalar tutundu, ne dostlar kaldı yanımda...
Benim neler çektiğimi kim bilir...

Bir omuz aramadım, alıştım yokluğa,
Kendi suskunluğumla tutundum hayata.
"Bir umut..." dedim her defasında,
Umut, küle döndü ardımda.
Benim neler çektiğimi kim bilir...

Kırıldım, döküldüm, yine de sustum.
Bir "Nasılsın?"a bin çığlık sığdırdım.
Kalbimden geçenleri sildim, susturdum.
Benim neler çektiğimi kim bilir...
14.07.2025 01:56