Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Beşiğimde uykumdu annem
İlk şiirimdi ninni tadında
Üstüme örtülen yorganım
Gözümde nurdu annem

Yürüdüğüm ilk adımdı babam

Hoş görünün mimarısın
Gönüllerin baharısın
Türkülerin diyarısın
Canım Mevlana Mevlana

Döner durur semahların

Bana taştan yataklar gerek
Sonsuzluğa giden yolculuklarda
Ve rüzgarlar gerek aşkı anlatan
Yıldızlar gerek uzaklardan gülümseyen
Bana saçların gerek
Kalbimde girilmesi yasak yerlere

Köşke çıksam yollar dumanlı karlı
Anne’min yüreği kederli yaslı
Diyorlar Fatma’da rahmet’e gitti
Cennet’in gülleri mor ile allı

Aşağıdan varsam çeşme başına

Ah edip vah edip durma
Ömür biter bilmedin mi?
Beni de boşuna yorma
Gidenleri görmedin mi?

Daldın dünyanın malına

Parmağında altın yüzük
Ömrüm gider hara doğru
Ben istemem bana gözük
Gönlüm koşar sana doğru

Omuzum da yüküm ağır

Bir felaket geldi başa
Kardaşımı çekti arşa
Yansın yürek ataşlarda
Cennet kuşum güle güle

Bir kuş olsam keşke dedin

Tutunduğum dalım oldun
Arı çiçek balım oldun
Sen içimde canım oldun
Bahçen gülle dolsun Yurdum

Yaşayanlar dostum eşim

Bana kendini anlatma,
Anlatılır gibi değil gözlerin.
Yok, eğer anlatacaksan
Bu ağustos sıcağın da,
Yağmur olsun ellerin.
Başka türlü çekilmez

Bakma dedim takvimlere
Narlar büyür ben dönerim
Uyma sakın kimselere
Dağlar uyur ben dönerim

Sevda çeken bilir bunu