Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Ocak dedin ayaz vurdu
Gölgen hep kapımda durdu
Bu sensizlik nede zordu
Söz vermiştin yar, gelmedin

Şubat dedin neredesin

Aç gözlerini dostum, hak yolundasın
Hakkın emri ile yaşamaktasın
Gör Afrika’yı gör Somali’yi
Sen varlık içinde ağlamaktasın

Aç yüreğini dostum, aşk yolundasın

Beni bülbüllerden sorma
Güller bana yabancı mı?
Hayalde düşte arama
Dünler bana yabancı mı?

Ararsan yar tez bulursun

Üzerinden üç yıl, üç nisan geçti
Aşk yer ile yeksan, senden ne haber?
Gönülden bir sevda, bir insan geçti
Aşk yar ile noksan, senden ne haber?

Sevdayı gönüle eksen büyüyor

Solan çiçekler gibi
Solup gittin alemimden
Göçmen kuşlar misali
Göçüp gittin kalemimden

Bir nazlı gül bir çiçektin

Kalemimde şiirdin kadehlerimde zehir
Yazdıkça kana kana içtim seni bir tanem
Tuvalimde resimdin bağlarımda karanfil
Baktıkça baka baka geçtim seni bir tanem

Aşkın narında yanan ilk gönül ben değildim

Sevda yolu zahmetlidir
Yorulursun nar çiçeğim
Akarsuyu pek derindir
Boğulursun mor çiçeğim

İnsan yaşadıkça anlar

Şiirler ölmez
Yalnız şairler ölür…

Her aşkın morgu
Kendine soğuktur
Her kavak ağacı

Şehir yağmur görmemiş bir kış geçiriyordu
İçimden seller akıyordu benim…

Bir sevda seliydi bu bendeki aşk
Şehre yazılmış bir şiirdi
Senin adınla başlıyordu her şey

Bu sevda bahçesinde
Sen yoksan bende yokum
Gülüm aşk kafesinde
Sen yoksan bende yokum

Saraylarda köşklerde