Ne Necip Fazıl'ın söylediği ne de sizin bildiğiniz gibi acınası değildir kaldırımlar. Sevdanın çilesini ektiğim yol kenarlarında büyüyen papatyaları soğuk nefesiyle soldurandır kaldırımlar... Gözlerime acının yükü yüklendiğinde ilk damlayı döktürendir kaldırımlar... Ay ışığını çalıp ta sokak lambalarına hapsedendir kaldırımlar... Rahmetin damlalarını topraktan sakınandır... Bir gelinin endişesinde titreyen mutluluk hayallerini gecenin karanlığında boğandır... Ah şu kaldırımlar, çakıl taşlarının seslerini saklayan benliğinde bir de hüzünün deminde buğulu gözlerin takibinden sıyrılıp sinsice işler çevirir ya, hayallerin bir ana döküldüğü zamanda hepsini karıştırıp yoğurur ya...
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta