Beni Dağlar Anlar Ancak Şiiri - Halil Kumcu

Başım dağ, saçlarım kardır,
Deli rüzgârlarım vardır.
Ovalar bana çok dardır;
Beni dağlar anlar ancak.

Şehirler devrik bir tuzak,
İnsan sohbetleri yasak.
Uzak olun, benden uzak;
Beni dağlar anlar ancak.

Hilale benzer kaşları,
Heybetli öter kuşları.
Göğe yakındır ahları;
Beni dağlar anlar ancak.

Derdimi ellere verin,
Sevdamı yellere verin.
Sırrımı yâre gönderin;
Beni dağlar anlar ancak.

Bir gün kadrim bilinirse,
İsmim ağza alınırsa,
Yerim soran bulunursa;
Beni dağlar anlar ancak.

Ne aşka erdim, ne güle,
Yüreğim ket vurur dile.
Sığınmam hiç bir gölgeye;
Beni dağlar anlar ancak.

Küskünüm kalp kıranlara,
Yalancı söz katanlara.
Bir selam bile yaygara;
Beni dağlar anlar ancak.

Yalnızlık oldu sırdaşım.
Sisli doruklar yoldaşım,
Ağlamak gerek avazım;
Beni dağlar anlar ancak.

Halilî, sevgim okunur,
Ruhum taşlara dokunur.
Gönlüm yıldızla yoğrulur;
Beni dağlar anlar ancak.

3 Haziran 2025 / Salı / Ankara