Belki bir gün gün ışığına çıkartırım acılarımı.
Sen acılarına yanarsın, ben senin bana bıraktığın
ömürlük yalnızlığıma.
Söyle şimdi nerede kaldı o öz güven
Benden sana armağan olsun.
Bakma öyle onca emeğin boşa gidişi büküyor boynumu.
Kaç damla göz yaşı, söndürür yürekteki yangını.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




. Şair için şiir yüreğini ötekine çevirerek ötekini dizelerinde yazmak değilmidir. Bu öteki bazen bir insan bazen de bir nesne yada kavram oluyor.Her dizede tatlı bir anlatı vardı. devamı dileğimle başarılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta