parkta oturmuş derdimi anlatıyorum,
her zamanki gibi o ağaca,
beni bir tek anlayanda, oydu dinleyende
hep konuşuyordum, o susuyordu
hep dinledi hiç bir şey söylemedi
ama hala anlatıyorum
o yanlız ağaca.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
