Mevsimlerden en çok kışı sevdim
Saflığı hatırlattığı için beyazı
Rengi beyaz olduğu için karı daha çok sevdim
Eskiden insanları severdim
Şimdi yalnız, adamları
Nedendir bilmiyorum
Hüzünlü şarkıları
Daha çok sevdim
Çiçeklerden kardeleni
Zemheride ana kucağını
Ayrılık vakti çatınca
Karanlık ve soğuk odamı daha çok sevdim
Yokluğunda beğenmediğim
Kuru ekmek ve acı soğanı
Çok, daha çok sevdim
Gurbette geride bıraktığım
Her şeyi sevdim
Bana bir kez olsun
Sevdiğini söylemeyen
Babamı bile sevdim
Gurbette gece yarısı
Sigara izmariti toplamayı sevdim
Her parasız kalışımda
Ağlamayı sevdim
Kuytu bir karanlıkta
Geceleyin penceresinde sevdiğimin
Bana el sallayan hayalini sevdim
Her şeyi sevdim de
Parayı bir türlü sevemedim
Aslında beyazı hiç sevmemiştim
Çünkü beyaz diye bir şey yoktu
Ya da beyaz eskiden beyazdı
Oysaki ben hiçbir şeyi de sevmemiştim
Sevdiğim aynada koca bir yalan
Ya da karanlık odamın penceresinde ürettiğim
Anlamsız bir hayalden ibaretti
Kayıt Tarihi : 21.4.2002 12:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!