Ben Sende Şiiri - Ahmet Baris Ay

Ben murada ermeyi sende
Başımı başının yanına koyunca
Kadife kılıflı bir yastıkken gece
Bir cırcır böceği bir yıldıza
Bir çarşaf dolusu kırışık
En rahat uykulara
Konu sen ve ben ya
Göz kırpmalı mutlu bir dedikodu
Duyuyorum
Ustalığımsın

Daha önce sevmedim değil
Gönül dediğin
Açık bir yara
Yankılı bir çağrı aşka
Yedi renkli mikroplara
Çok ateşlendim çok terledim
Bir kurudu bir ıslandı atletim
Hangisi hastalık hangisi sıhhat
Bilemedim

Dokunmaya kurulmuş parmaklarım
Aramak makamlarında
Ahşap perdelerinde dünyanın
Bazen rast bazen hüzzam bazen saba
Yağmurun damlara
Bir bulutun gerilmiş bir başka buluta
Damlalarla ışıklarla
Gürlemesi
Değmelerde kayboldum defalarca

Ben kuyudan sarkıtılan bir meczup kova
Döndü döndü döndü
Sonunda durdu makara
Doldum
Ben suyu
Gün karanlığın diplerine
Yuvarlak bir ay gibi doğduğunda
Ben bulmayı sende buldum
Düşmeye yüz tutmuş bir yemiş
Ağacın yüksek bir dalındaymış gibi
Toprağa baka baka
Güneş yedim
Tatlandım
Oldum