yağmurun yağdığına inanıp buluta tapan
şemsiyesini havaya savurup güneşte yakan
gözlerini toprağa dikip kör çiçekler açan
her kaybolduğunda ağlayan
ben nasıl bir insan oldum böyle
beynimi ağacın gölgesine asıp unutmalıyım kendimi
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!