Alem’in Sultan’ı gelse eğilse,
Artık gül diyorsun; ben gülmem kader!
İstemem bu yazgı benim değilse,
Artık gül diyorsun; ben gülmem kader!
Neydi o yaşarken aşkın azdığı,
O sen değil miydin Rabb’ın yazdığı,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.


