Ben bir çocuğum.
Oynayarak büyüdüm.
Dokundum elimle oyuncaklarıma.
Gözümle gördüm doğayı.
Öyle sevdim yeşili, beyazı.
Kulağımla duydum annemin,
Sevgi dolu sesini.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Çovuksu kalan yürek sesin daim olsun
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRMİŞ, ŞİİRİNİZİ OKURKEN ÇOCUKLUĞUMA DÖNDÜM ADETA...
KALEMİNİZE SAĞLIK...
bacım yüreğine sağlık..:) hep çocuk kal..içindeki çocuğu hele hiç büyütme..ne zaman hayattan yorulsan o tutacak elinden..
insanlar ne kadar büyüsede içindeki çocukluk asla ölmez orda durur. hele anneye karşı o çocukluk duyguları asla ve asla yok olmaz. tebrikler.
Çocukluk bahar sosyalleşme güzel duygular ve anne nin anlatıldığı mısraları az lakin içeriği ağır şiirinizi kutluyorum.
NE GÜZEL ÇOCUK KALMAK
HERŞEYDEN UZAKLAŞMAK
DERTLERDEN KEDERDEN
DÜNYANIN KÖTÜ HALLERİNDEN
BU ŞİİRİ ON PUANLA KUTLARIM BEN
Zamanı çocuk sandık hayata oyuncak olduk.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta