Kalabalığın içinde başı öne eğilmiş,
Yorgun ve mutsuz bir adam görürsen,
Bil ki, o benim.
Gözün ilişirse omuzları çökmüş,
Gözleri yerde,
Dalıp gitmiş birine
Hiç şaşırma! Kim olduğunu bilirsin.
İnsanlar arasında ama yalnız,
Kimsenin fark edemeyeceği kadar sessiz,
Ve bir o kadar da sensiz bir adam,
Geçip gider her akşam
Karaköy'den Kadıköy'e.
Sorma sakın kim ola ki diye!
Bil ki, o adam benim.
Kayıt Tarihi : 21.5.2004 09:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!