Nasırlı ellerinle kazarken toprağı rengiyle bütünleştin bêmal
Yanık duyguların sesiydin
Buğday başakları dalgalanırdı saçların renginde
Sallardın ovayı bakışlarınla
Akardın çeşmelerde bir ah çekerdim avuçlarken seni ruhumun derinliğinde
Güneşte kavrulan renginin gözümde sakındığım
Yolarken yanık saçlarının kokusunu alırdım
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta