Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Öyle bir mevsimdi, bahar mı neydi,
Bi tanem ben seni o zaman sevdim.
Laleler sümbüller başını eğdi;
Cananım ben seni o zaman sevdim.

Kuzular meleşir, güller açılır,

Gülüm kaşlarını ve gözlerini,
Özledim, özlerim, özleyeceğim.
O tatlı dilini ve sözlerini;
Özledim, özlerim, özleyeceğim.

Gerdanında nokta nokta benini,

Yaratılmış on sekiz bin âlemin,
En güzeli benim güzel efendim.
İnsu, cinsu, börtü, becük her şeyin;
Peygamberi benim güzel efendim.

Doğduğu gün derya âlem nur oldu,

Sevdayı sardın da benim başıma,
Bırakıp da gittin, oldu mu şimdi?
Bilmem ki nedendir çıktın karşıma;
Yaktın yüreğimi, oldu mu şimdi?

Ben seni severdim deliler gibi,

Sevdaya düşenin perişan halı,
Ne kadar ah etsen bilen olmuyor.
Dert çeksen de arzu kamber misali;
Yanıp tutuşsan da gelen olmuyor.

Seven hep severse sevilen coşar,

Sensizlik yurdunda senli rüyalar,
Görmekten yoruldum nerelerdesin.
Sevdan ile yaşanılan hülyalar;
Kurmaktan yoruldum nerelerdesin.

Hep sevmişim, hem yoğunu varını,

Gelecekte mutlu olmak istersen,
Hakka doğru giden yolu bil yeter.
İleri saflara gelmek istersen;
Eğriden fayda yok, doğru ol yeter.

Aldanma dünya da paraya pula,

Sinemde tutuşan sevda ateşi,
Seninle başladı yanıp duruyor.
Bağrıma bastımda bir sabır taşı;
Serime düşdü de dönüp duruyor.

Ah çekip ağlarım kimse bilmez ki,

Yar senin gönlüne girebilseydim,
Dünyanın yarısı benim olurdu.
Sana yüreğimi verebilseydim;
Öbür yarısı da senin olurdu.

Ağlıyor gözlerim hep senin için,

Fukaradır diye beğenmemiştin,
Şimdiki sevdiğin çok mu zengindir.
Okumuyor diye terk eğlemiştin;
Şimdiki sevdiğin tahsillimidir.

Haziran ayında konuğun oldum,