Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Gül dalından kopmuyor ki neyleyim,
Üzülecek bizim oğul revamı.
Kız anası söz dinlemez ne deyim;
Süzülecek bizim oğul revamı?

Nice diller döktüm gelmez çiziye,

Bir sevdiğim olsa candan sevseydim,
Adı sen olsaydı soyadı da sen.
Misafir etseydim gönül bağıma;
Seveni olsaydım sevdası da ben.

Yolunun üstüne kursaydım çadır,

Sonu bilinmeyen bir yola girdim,
Çoğunu yaşadım çoğunu gördüm,
Bazen olmazlara kafayı yordum,
Yüreğim yanıyor bundan ötürü.

Öyle bir çöktü ki sevda serime,

Kalbimizi hedef almış namlular,
Bizi bu vatandan kovmak isterler.
Dilleri bal yalar eli kanlılar;
İki damla suda boğmak isterler.

Dostumuz yok, bilelim bu gerçeği,

Sevgili bacılar, canlarım benim,
Sohbeti bol bizim, eve buyurun.
Her hangi bir akşam, yada bir Pazar;
Şu fakir haneye, çaya buyurun.

Gayemiz çay değil, edelim sohbet,

Gül dalında gülebilmek kolaysa,
Gel de gül bakalım divane bülbül.
Gönlüm gülü sever bilmem ne varsa;
Gel de gül bakalım divane bülbül.

Gülü seven gül diker gül bağına,

Bilinmezde bilinmeyen yolları,
Gel geçelim desem gelecekmisin?
Yaralı bağrımda açan gülleri;
Gel biçelim desem gelecekmisin?

Gönülden gönüle konup göçmeye,

Zeytin gözlüm hayaline kavuştun,
Sensiz koydun beni yüreğim yandı.
Gerdan kırdın yâd eline savuştun;
Sensiz koydun beni yüreğim yandı.

Halımı hatrımı sormaz oldun da,

Çaresizlik içinde kıvranırdım bir zaman,
Sen hep güler oynardın, o zaman bendim yanan,
Seni gördüm bir kere, sevdaya düştüm o an,
Yalnız ıstırap verdin, sevdiceğim sen bana.

Harikalar yaşardı, endamlı gözlerinde,

Bir dost tuttum yaban ilin birinden,
Tebessüm ederek, gül dedi bana.
Buket buket olmuş zülfün telinden;
Bir demet bağlamış, al dedi bana.

İlk zamanlar güzel idi halımız,