Behçet Elcik Şiirleri - Şair Behçet Elcik

Gün gelir ölüm de gelir başa,
İntikam ise Âllah'ın c.c
Kader ise Âllah'ın c.c
Taktir ise Âllah'ın c.c
Ne ahmaktır kul, yüreğini soğutur hasmın mevti ile,
Avutur kendini oturduğu mevki ile,

Hüsnü, cemalinde doğmuş,
Nuru kalbime vurmuş,
Emel olmuş, fikrime,
neçe'sin, ay balam.

Canı sağolsun, yağmayan yağmurun,
Kuruyan bitkilerin,
Akmayan çeşmenin,
Yanımda olmayan herşeyin herkesin,
Birgün bende olmayacağım!
Yağmadığınız, akmadığınız, gelmediğiniz yerde.

Ellerini tutunca,
Sarıyor hafakanlar yüreğimi,
Yüzü, gözleri,
ab-ı hayattan binlerce yudum.
Başka alemlere saldı beni.
cennetim, vuslatım,

Seni sensedim,
sessiz sedasız,
sen'siz, seninle sabahlara kadar,
Sessiz, sessiz.
Taa ki, ezanlar, Sema'ya sedalanıncaya, dein.
Velhasıl huzur'a kabûl ile davete icâbet ettim,

Kelimeler kifayetsiz.
Üzüntüler yetersiz.
Ağlamak gülünç duruma düşüyor, Adıyaman sokaklarında..!

Sahuru beklerken gece karanlığında,
Dalgalar vuruyor ruhumun huzur yerinden,
Alem mevt halinde, Köpekler vazifelerinde,
Cırcır Böceği cırtlıyor dalgalarla ahenk içinde.
Ya Hayy örtmüş alemi, Ya Kayyuma devr halinde.
Nurumu Nurlandıran aşk cevherim dirilmiş içerimde.

Dilencilik çok şerefli bir meslektir,
Ancak Hakk'ın cc kapısından,
halkın kapısına varınca dilenci,
şeref ve izzetini yitirir.
Behçet elcik

Ey kalp alemime doğan nur!
Yaşam alemime-de doğ
Ey dünyalara doğan şems!
Mevlanan olayım gel olsun deyişim,
Gönül yetim varından, alemi nevim karanlıklarda,
Doğ üstüme nurunu saç,

Şeb-i aruzi arzı bakiyi bekaya
Ber destım, sucudi Kibriyaya,
Kim ki Aruzi arza gam ede,
Cehline ber dest olmuş divane