Begonvil sarmış evin tüm duvarlarını malum çok oldu kapıları açılmayalı
Erken bir vedaydı hatırlar mısın apar topar çekip gittiğin o son yaz akşamını
Gel son bir defa sarılayım sana derken ağlamıştın hani omzuma gömüp başını
Oysa çok iyi hatırlıyorum bin yıl yaşarım ben senle bu evde diyen biri vardı
Ne oldu o büyük aşığa diye hiç sormayacağım artık olan oldu biten bitti
Ve döndük boynu bükük bir çocuğa hiç utanma hıçkıra hıçkıra otur ağla şimdi
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta