Begonvil sarmış evin tüm duvarlarını malum çok oldu kapıları açılmayalı
Erken bir vedaydı hatırlar mısın apar topar çekip gittiğin o son yaz akşamını
Gel son bir defa sarılayım sana derken ağlamıştın hani omzuma gömüp başını
Oysa çok iyi hatırlıyorum bin yıl yaşarım ben senle bu evde diyen biri vardı
Ne oldu o büyük aşığa diye hiç sormayacağım artık olan oldu biten bitti
Ve döndük boynu bükük bir çocuğa hiç utanma hıçkıra hıçkıra otur ağla şimdi
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta