Çocukken faytonlar vardı şehrimizde.
Henüz otomobil yoktu bugünkü gibi.
Şehir içi ulaşım onlarla sağlanırdı.
Ne çok severdim, arkalarına asılarak binmeyi.
Ancak iki kişi asılabilirdi bir fayton arkasına
Binebilenler keyfini çıkarırken, diğerleri kıskanırdı.
Bağırırlardı avaz avaz.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
EVET VELESPİTİ HALA SEVİYORUM...NE HOŞ ANLATMIŞSINIZ VE DOĞRU.LİSEDE İSE YAŞADIKLARIMIZ KARDEŞÇE SEVGİLER..SANKİ HEP KARDEŞTİK SINIFÇA....SONUÇTA İNSAN SEVGİ İLE BESLENİYOR...OLGUNLAŞTIKÇA DEĞERİ KAT KAT ARTAN BİR SEVGİ BU..SAYGILAR ..TEBRİKLER...
elinize yüreğinize sağlık, eğer insan bişeyleri böyle sevip isterse ve ödeyeceğide bir bedel varsa görmez onu,düşünmez, tekrar yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta