Sen mendil satan çocukların o nadir gülüşüydün, ben o gülüşlerin istismarı. Sen maviydin sabahlara, ben gecede kabus... Sen devrim türküleri ile karşılardın sabahı, devrim marşları eşliğinde içerdin rakını. ben ağıttan ötesini bilmezdim. Sen yarının umutlarına koştun, ben dünün kederinde bıraktım kendimi. Sen mutluluk dedikçe ben nefes alan acı oldum. Nankördüm aşkına... Sen kederini gizlemeye çalışırken ben yüreğin yüreğime, gülüşün gözlerime denk değil dedim. Ne senden gidebildim, ne de sende kalmayı becerebildim.
Söyleşir
Evvelce biz bu tenhalarda
Ziyade gülüşürdük
Pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
Ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
Zamanlar değişti
Devamını Oku
Evvelce biz bu tenhalarda
Ziyade gülüşürdük
Pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
Ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
Zamanlar değişti
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta