Başlangıçlar Şiiri - Emre Çivi

Yepyeni bir başlangıçtayız,
Ama bütün hissetmek nasıl bir şey, unuttum.
Göğsümdeki bu boşluğu neyle kapatırım dersin?
Yara bandı mı, soğuk kompres mi?

Ormanda bir ağaç devrilse,
Kimse yoksa, sesi duyulur mu?
Baltayı sallayıp başımı alacak biri olmazsa,
Raydan çıkarır mı düşüncelerimin treni?
Tek bir yolda sıkışmış, saptırılmayan bu yolcu,
Güçlü kılan ne varsa, o zayıflatır da.

Bir ikilem tuzağı bu, kapanın bir türü.
Öyleyse ne yapayım şimdi?
Alevler, bir ritimle yalar tenimi,
Sonra salar, ateş yutar beni…
Acıyı ben mi yerim, yoksa o mu beni?
Obur, vahşi bir yaratık gibi,
Doymaz bir iştahla sadece bir lokmayım.

Bir zamanlar ben olan, alevlerde kayıp,
Değişmeye çalışırım, büyümeye…
Her şeyin düzgün hatlarla bağlandığı yerler var,
Ama doğruyu, yanlışı bilmem ki.
Zayıf, güçlü tüm ikilemler arasında,
Gri tonlar içinde tek dileğim "iyi olmak."

Böyle yanarak yaşanmaz bu hayat!
Durur mu bu ateş, diner mi sızısı?
Fazla gölge düşmesin üzerime,
Umut gerek bana.
Her şey yoluna girsin, kalbim dolsun,
Boşluk gitsin içimden.

Kontrol edemediğimi kabullenmeliyim şimdi,
Söylenmiş sırları…
Öğrenecek ya da ortaya çıkacak yeni bir şey yok.
Ruhumun parçalarını toplamak için
İhtiyacım olan huzur…
Ya da her şey yanar, geriye kalmaz bir şey.