BAŞI BOŞ GEZENLERİN PLAKASI
Yusuf ailenin tek çocuğu, tek derdi. Yusuf, Yusuf, Yusuf…
Annesinin Yusuf’u okula bırakıp eve dönmesi an meselesi. Hep çağrılıyordu annesi okula. Yusuf ya arkadaşlarından dayak yemişti ya arkadaşları Yusuf’tan dayak yemişti.
Sebep ne olursa olsun çağrılıyordu annesi. Sebep ne olursa olsun Yusuf hep haklıydı, ‘’ Ama anne, arkadaşlarım çantamdan beslenmemi almış yerine ot koymuştu. Bir de ‘’ Eşekler ot yer; salam, sucuk yemez’’ dedi. Sen olsan dövmez misin anne?’’ diyordu. ‘’ Döverdim.’’diyemiyordu annesi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
