Başak Ulutaş Şiirleri - Şair Başak Ulutaş

İnceden yel eser o da tozun alır
Baki kalır yüce dağın başında duman
İnanç olsun iman olsun güman hep kalır
Cahile aldanma yeter kalsın da güman

Kurur diyorsun!
Öyle değil işte...
Çiçek mi bu,arzuhal.
Kökleri toprağa mı sokulu
Bir hışımla bakıp
Tutup koparıyorsun sanki

Bir insan bakmadığı zaman bile en fazla bu kadar güzel bakabilir
Olmadığı zaman bile en fazla bu kadar
Gül kokabilir bir insan en güzel en fazla
En fazla gül kokanlar da ,
en güzel bakanlar
ve hiç olmayanlardır her zaman

Dizlerimizin bağı çözülür dermansız kalırsak
İnsanız teslimiz dermana,ondan elbet ki
Bir fuzule bir zaman inanırsak
Zora meyl olmaz,ondan elbet ki
Kanadın varsa uçar yaprağın varsa saçar
Aklına gelir gazel kaçarsın

Dağınık göçmen dedi;
Büyüdüğüm şehrin sokaklarında
Bir zamanlar sıcak poğaça kokardı buz gibi sabahlar
Şimdi kan,barut
İnsanlar insanları kırdı.
Buz gibi aynı ama.

Keşke herkes bir tek kendi aptallığının bedelini ödese
Buna sen de dahilsin o da şu da ben de
Herkes hatalarının cezasını çekse
Bu nasıl iştir
İncecik işleyiştir, ipi elinde tutan
Ceremeyi gevşetir parası olan

Neyime yeter benim yalan dünya
Kimlere yetmiş ki bana yetsin
Yetmeyeceğinden değil de fesatlıktan
İnsanoğluyuz nankörüz,kızan kızsın

Ne ismim var,ne cismim, ne sıfatım
Hiçlik mahlasında buldum ustalarım
Zerrat-ı cisimdir benden ziyade

''Hiç'' olmayalım; ''bile'' olsak yeter
Demesinler ''hiç'' bile

Çok güzelsin
Ulaşılmamış ormanlar
Yüzyıllardır kesilmemiş ağaçlar
Yıkılmamış düşler gibi.

Anlatılmamış masallar

İşte sen bahar gibi meltem gibi
Gelme desem de geleceksin
Açma desem de açacaksın çiçek gibi
Sızma desem de sızacaksın
Gözlerimden içeri bir yerlere güneş gibi
Çok küfürlü bir söz vardır