Barış Elçisi Şiiri - Muzaffer Kalaba

BARIŞ ELÇİSİ

İki nimet var ki
Biri emek
Diğeri koca yürek
Barış elçisi
Böyle yüce değerdi
Gece demez
Gündüz bilmezdi
Bazen işçi direnişinde
Sömüriye
Zulme karşı direndi

**

Bundan böyle
Analar ağlamasın
Ocaklar sönmesin diye
Sevdam haykırış
Kabem barış dedi
Ve
Barış elçisi
Avuçlarında yüreği
Kah İmralı
Kah Edirne
Zindanları yol eyledi

***

Gün geldi elinde kalemi
Yasakları deldi
Gün geldi kamera arkası
Zulmü belgeledi
Bazen de
Elinde mikrofonu
Çocuklar ölmesin
Barış içinde
Kardeşçe yaşasın diye
Meclisten seslendi

****

Ölüm çok da sinsiydi
Kapıya erken dayandı
Günlerce direndi
Yenik düştü yüreği
Bir anda gözler kapandı
Söylenmeyen sözler vardı
Demem şu ki
Her ölüm erken belki
Bu ölüm bir başkaydı
Hiçte yakışmadı
Şimdi barış yetim kaldı

Muzaffer KALABA