Bir kadın var öyle güzel, öyle huzurlu kucağı var ki yatmaktan başka hiçbir şey düşünmez, düşünemezsin.
Yatarsın, yatarsın.
Kalktığında hâlâ orada olur o kadın. Kafanı kaldırıp bakarsın uzun uzun, doyamazsın. Bir öpücük kondurursun deryâdil dudaklarına, o daha da güler.
Boynuna eğilir, boynunu da öpersin. Göğüslerinden baldırına kadar devam edersin öpmeye, ancak o zaman sevdiğini anlar o kadın.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta