Sert rüzgarların kadar mı hırçın denizin.
Toprakların kadarmı tutuşmuş yanar öfken.
Yüreğin kadar mı derin derdin.
İstanbul'u değil, Bakü'yü dinlerim bu gün.
Ayrılık sevince karışmış bu gün.
Dalsız yaprakmıyım nerede benim hüznüm.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Uzaklar daima ülke ve yaşadığı şehri özletiyor bu başka bir özleyiş anlatılamıyor tam anlamında yaşanınca varılıyor duygulara
tebrikler ...çok güzeldi duygulandırdı beni
müzeyyen başkır
Gerçek bir gözlem.
Tebrikler.
YAŞAYAN ANIN ŞİİRİ BİR BAŞKA OLUYOR. SENİNLE YAŞIYOR SANKİ. PLOTONİK DUYGULARDAN UZAK HER ŞEY O KADAR GERÇEKKİ DİZELERİNDE GÖREBİLİYORUM O SAMİMİYETİ DAİM OL
Güzel! Na kadar içden gelmiş satırlar! Teşekkür ederim. Gerçekden Bakının nafesi, Bakının ruzgarları keçdi ruhumdan.Gerçekden Bakı ruzgarını duymuşsunuz. Teşekkür ederim. Elinize sağlık! Azerbaycana çok geliniz ki böyle güzel şiirlerden yazasınız.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta