Baki Ayhan T. Şiirleri - Şair Baki Ayhan T.

ıslık çalmıyorum artık mezarlıktan geçerken

kırık bir tapınak takılıyor adımlarıma
bir zaman aralığı sağıyor düşüncelerimi

benden sonra ıslık, ıslıktan sonra tufan

“fayton” şairine

bir kadını astım, sonra oturup altında ağladım

döküldü solukları ipin gerginliğinden
ikindiyle akşam arasındaki çizgide kaldım

B bazen bir Ş şeyler geziniyor odalarda

Duvar diplerinde solgun n'ler sinirli ç'ler
Kimi zaman odaların h her bil:i ıssız ada

Çürüğe çıkarılan fotoğraflar, karga ö öksürüşleri

"Hayatta Ben En Çok Babamı Sevdim" şairi C. Yücel'e,

"Hayatta Ben En Çok Annemi Sevdim" şairi A. Budak'a
ve kendime

Hayatta ben en çok kendimi sevdim:

tesadüfen keşfedilmiş amansız çırpınış:

yangınını kendi çıkaran, besleyip büyüten
başkalarında kendini eskiten yolculuk

çalınan her kapıda çekici bir ten

çocukluğumun en güzel çocuğuna


her ağacın şarkısı vardır
her yalnızlığın bir ağacı

ne zaman yalnız kalsam
çocukluğumu seyrediyorum aynada
bıraktığım nesneler
ağır ağır süzülürken dünyaya

tek başınalığın lezzetli yanıdır bu

biriktirdiğin lirik gülüşlerini
atabilirsen at artık içine
derinliğine büyürmüş bahçeler anladım
derinlerde arıyorsun gizli bahçeyi

çocukluğundan

çizgilerimizi ne çok severdik haritamızda

bir bahçeyi bozsak, cennet bağışlardık yerine
sevinirdi gökkuşağı sesimize eklendiğinde

her basamağı gökyüzüne eklenirdi hayatın

cehennemini kendin seçtin: yalnızlık
sokaktan eve, evden odaya, odadan
sayfaya damlayan kesik karanlık
buydu hayatın anlamı: gösterdin herkese
uzak durdu n büyük ve anlamlı zaferlere
girilmez hücrene: derin bataklık