Bak yine ben…
Bak yine ben gecenin gündüze kavuşmasını bekliyorum.
Gözümde uyku yok elimde sigara aklımda ise yine sen, hala seni düşünüyorum kendime kızmama rağmen ama bu düşünceden bir türlü alamıyorum kendimi…
Her gün bir köşede durup insanları izliyorum hani olurda tanıdık bir yüz görürüm diye ama o yüz hiç geri gelmiyor, geri gelemiyor…
Hani her şeyin bitipte hiçe dönüştüğü o gün var ya benim hayatımdaki en kötü gün olarak geçti benim hafızama ve ne yazık ki silemiyorum hafızamı ama hayat bir şekilde devam ediyor işte, etmese ben elimde kağıt kalem bunları yazabilir miydim?
Kim bu hayatta istediği gibi yaşıyor sorarım hepinize?
Kanatları kopmuş, savunmasız, uçamayan bir kuş onu bekleyen tehlikelerden nasıl uzak kalabilir ki?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta