Gözyaşlarımla yıkıyorum kağıtları
Görsen; merhametinden ölü ağaçları suluyor dersin.
Halüsinasyonlarımda gündüz, boşluklara sarılıyorum,
yokluklara, havalara...
Sarılışlarımın sıktığını görsen, "bu melankoli değil, değil";
"Depresyonun ta kendisi" dersin.
Her sabah aynada gözbebeklerimin ta içine bakıyorum.
Her yer sensin,
iyi ki sensin,
Maalesef sen, sensin!
Yalnız başıma,
Kocaman donanma gemisini sürmüşüm maviliklere amansızca.
Yemek yemeyi unutmuşum,
Uyumayı unutmuşum,
Okyanus zaten sensin.
Boğulmak da neyin nesi
Nefes almayı unutmuşum.
Her yer sensin,
Allah kahretsin!
Kayıt Tarihi : 10.5.2025 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Boyası her katreye karışmış tükenmez mürekkebinin defterimde yeri varmış, bir fotoğrafını çok değer verdiğim Psikolog bir arkadaşım almış. Sağ olsun, iyi ki varmış. Dönüp bakınca ne çok şey yaşanmış... 2018'de yazılmıştır.
Olunca
Hiçbir yerin kıymeti az değil
Bu deniz de olsa
Okyanusta, fark etmez!
İçimizde nasılsa
Bu sevda...
Der gibiydi
Tebrikler Genç şair...
TÜM YORUMLAR (1)