Babam, bir şehrin kenar mahallesinde unuttuğu bir anı gibiydi.
Bir kaldırım taşıydı, her adım attığımda
varlığını hissettiğim ama dokunamadığım.
Bir tren düdüğüydü, gecenin bir yarısı duyduğum,
uzaklardan gelen, içime işleyen.
Bir otobüs durağıydı, beklediğim ama gelmeyen...
Benim babam, bir duraktı,
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
