Seni Yıldıztepeden seyr ettim ey Malatya!
Gönlümde yıldız yıldız, gözlerimde ışıl ışıl...
Hatıralar canlandı, cıvıl cıvıl aktım maziye.
Cansız duvarlar bile göze yaş oldu ığıl ığıl.
Seni, bugün bir tepeden izledim ey Malatya!
Nice şehirler, nice semtler gördü bu gözlerim.
Ama bir tek seni, yalnız seni anınca özlerim.
Kayısı çiçekleri açar, seni anlatınca sözlerim.
Seni yine Yıldıztepeden seyr ettim ey Malatya!
Sana ruh veren bu ışıklar değil, nedir desene?
Sen dedin ki "bakma bendeki ışığa, desene!
Beni ben yapan nurdur, tek işi var o da hasene."
Sana Seyrantepeden hayran kaldım ey Malatya!
Bilinmezlerin, nura ömrünü vermişlerin gözünden.
Taşları bile nura bağlayan yakut yapanın sözünden.
Anladım ki yakut da hayat da nur olmadan galat ya!
Seninle tepelerden mazilere aktım ey Malatya!
Sende oturan, sende uzun yaşayan, sende yatan
Nur ile caddelerini, evlerin ayarsız yapısını onaran,
Görecektir elbet binlerce müzahir binlerce yaran.
Sana hayatlı gözlerden bir şiir yazdım ey Malatya!
Anladım ki şehirlerin de bir canı bir hayatı varmış.
Hele bir an görünmezse o nur, hayat o şehre darmış.
Ve anladım ki aziz Malatya, M. Aliler sende varmış.
Kayıt Tarihi : 22.5.2022 06:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2022 Niyazi i Misrî Vakfı Malatya Mezunlar Günü programının Yıldıztepeden gönlümün hatıratına kaderin nurdan kaleminin bıraktığı tesir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!