Azgin Pandora Şiiri - Seyfi Karaca

Bazan takılır kalırsın
Üçüncü sayfaya dördüncü evreye geçmeye bir türlü bırakmaz saati dakikasına
Ihlamurların karşı yamacından
Firmasına çıkış vermiş
Fırmasını yırtmış mundar etmiş
Şehrin yokuşunu tırmanan bayırdaki düzlüğe varınca elinde mızrak
Kıçında yaprak
Kumaşı eskimiş bir hayli dul zamana
Kadınlık mahreminde yirik yarık emcük baldır bacak serilmiş soyunmuş şehvet azgınlığını boşaltmak için
Ek tohumu çıksın bitsin bu topraksızlık hattında lokumlu kaymaklı bisküviler gibi ölmez de sağ çıkarsa eşiğe sokağa kapıya
Ve bakire fantezili sürgüler üstündeki buluğ çağını titreyip duran tokmak
Sonsuza kadar bekleyip durmayacaktır hiç kimseyi
Ne ışık
Ne yol
Ne gölge
Ne ayna
Ne gün
Ne Güneş, kelebeğinkinden bile kıt kanaate günlük anlık ve saniyelik yaşamaya sapır supur
Şapır şupur
Lakkır luggur
Lıkır lıkır
Napnazik
Ve İp incecik damlacıklarını dolaptan uzanıp alırcasına hiç bir masraf israf zarar ziyandan kaçınmaksızın
Yığınlarca istiflenmiş depolanmış insanlıktan yalpalayıp tökeziyen deşik didiklikkerle çözülüp dökülerek
Kendi içinde çırpınan girdaplara apar topar ve köpüük köpük sürtündükçe kabarmış iştahlara körüklenmiş
Dünyaya göre daha genç, aç ve zinde
Doyumsuzluk zevkine tutuşmuş niyetini hiç gün yüzü görmemiş gibilerden kudurup bozacaktır
Ambalajlı ambardaki
Azgın pandora

Mart/25