Ayşe Okur Şiirleri - Şair Ayşe Okur

İnsanlar birikim peşinde
Kimi ev alır, kimi bahçe
Altına dövize yatıran da var
Devlet tahvili alan da.
Bende yaşadıklarımı biriktiririm.
Saklarım anı bankasında

Çocuk düşer;
Annenin dizi kanar.
Çocuk ateşlenir;
Anne yangında yanar.
Çocuk üşür;
Anne zemheride donar.

Bir sabah geç kalmışlığın telaşıyla,
Çarpıştık o köhne tren istasyonunda.
Toplarken dökülüp saçılanları yerden
Gülümseyerek “günaydın” deyişin aklımda.

Ayrılırken zihnimizde tek bir soru;

Gönlümdür asıl hükümdar bende
Kime ne paye vereceğini bilir.
Kimine dost, kimine arkadaş der
Kimi tanıştır, gelir geçer…

Dost dediği candır, candan öte

Unutulmaz sanma sakın
An gelir unutursun.
Sadece kurduğun hayaller mi?
Yaşananları da unutursun…

Kulağından gitmese sesi

Nakdi ömrümün eldeki karı
Biri oğlum, biri kızım
Fukara dünyamın iki varı
Biri baharım, biri yazım

Biri sağ gözüm, biri sol

Boş bir an yakalasam
Bende biraz kendimle olsam
Koşmadan koşturmadan
Bir cafede şöyle otursam
Sokaktaki telaşa inat
Sakin mi sakin ve de rahat

Sen bilemezsin;
Sensiz olmayı
Sensiz bir uzakta
Sen senden ayrı kalmadın.

Sen bilemezsin;

Çocuk büyümeyi,
Büyüyen yaşlanmayı,
Yaşlılar aranmayı bekler.
Toprak tohumu,
Tohum yağmuru,
Yağmur bulutu bekler.

Sevgi; bir kuşun kanadına,
Tutunup uçmaktır.
Yükseklerde olduğun anda
Engine de konmaktır.

Sevgi; paylaşınca artan