Ayşe Okur Şiirleri - Şair Ayşe Okur

Sen olmayan bir düşte
Ansızın hayale gelen
Ben acımasız bu düzende
Gerçekle yüzleşen

Sen bir ney sesinde

Bilmek

Bir yabancı gibi gelip geçti
Gönlümden arzumla emelim
Gerçekleşmezse gerçekleşmesin
Yeter ki:

Bitmeyen ne var ki
Dağ mı?
Deniz mi?
Çöl mü? biter.,
Para mı?
Şan mı?

Bazen şehirlerarası otobüsle bir şehirden geçersin.
Gece vakti pencerelerde ışıklar olur ve o ışıkların yandığı
pencerelere bakarsın, bir daha belki oradan hiç geçmeyeceksindir
ama bakarsın ışığın süzüldüğü pencerelere. Çünkü o ışıkların yandığı yerlerde yaşanan hayatlar vardır kim olduklarını bilmesen de,
tanımasan da hayata duyulan ilgiden dolayı bakarsın. Burası da
galiba biraz öyle pencerelerde ışık varsa biliyorsun ki orada o çevrimiçi ışığının yandığı yerde bir can var. Belki yüreğinden düşenleri yazıyor, belki birilerinin yürek sesini okuyup yazanın duygularıyla duygulanıyor.

Durda bir düşün:
Nesi kalıyor bize giden günün
Kırgınlıklar, kederler
Birde bitmeyen hüzün.
Farkında bile değiliz
Tükenen ömrün...

Her gülen neşeden mi güler?
Kimi zaman kederden de gülünür…

Her yaşayan sağ mı görünür?
Ağaç misali ayakta da ölünür…

Bir can aradım
Gecelerde ayazda
Hep onu adımladım
Bilmediğim sokaklarda

Bir can aradım

Halimi bilen dost hal sorar mı?
İyiyim desem eğer, o iyiliğe kanar mı?

Halimi desem halimle hemhal olur mu?
Benle gözyaşı döker, dost ise durur mu?

Yokuşta değil;
Düzde yoruldum...

Güzde değil;
Baharda soldum...

Ben şair değilim
Sadece kendi halinde
Kendince yazan biriyim
Tüm güzellikleri hayata dair
Yaşamak ister yüreğim
Aşkta ayrılıkta buna dahil