Ayşe Manav Şiirleri - Şair Ayşe Manav

Sen ve ben biz olamadık yar,
Nereye gitsem sen,
Hangi yöne baksam sen,
Her şarkıda andığım sen,
Her yüzde biraz daha sen,
Sen boyadım dört bir yanı,

Sende git,
Elimde kalan son damlalar gibi,
Giderken hayallerimi de götür,
Bende kalmasın düşüncelerim,
Bir kez daha, yıkıl kalbim.

Artık öleyim diyorum..
Son nefesimde, seni heceliyorum,
Son bakışlarımda, gözlerimdesin,
Son kez elini tutmak için çabalıyorum..

Artık öleyim diyorum..

Bir yer istiyorum sen gibi,
Öyle bir yer olmalı ki,
Avazım çıktığı kadar bağırmalıyım.
Sesim kısılana kadar,
Çığlık çığlığa..
Kimse duymadan görmeden

Biliyorum yine gelmeyeceksin,
Ardında boynu bükük bırakıp gideceksin
Tüm hasretini yine kalbime gömecek,
Bir umut tohumu ekip çekip gideceksin.

Biliyorum yine gelmeyeceksin,

Üşüyorum ben,
Sen bilmiyorsun,
Karanlık gecelerde yüzüyorum
Sen görmüyorsun.
Dalgalarda çırpınış dururken ben,
Sen; daha da derine çekiyorsun

Benim sevdam mor olsaydı
Her doğan günü gülümseyerek karşılardım, umutla,
Hayata inat asılırdım kaderin boynuma,
Sıkıca sarılır, bırakmazdım kendimi oyunlarına.

Benim sevdam mor olsaydı

Dalgalı denizde küçücük sandal oldum
Bir o yana, bir bu yana savruldum.
Kaç kez bitti derken
Yeniden sefere koyuldum
Bilinmez yollara vuruldum.
Eskidim, yoruldum, yıprandım.

Yağmuru yakasında taşıyan kadın,
Bir candır, bir canan,
Yıpranmış umutları,
İçinde hep hüznü taşıyan,
Solgun resimlerde ağlayıp,
Yüzünde gülücük resmi taşıyan.

Yokluğunda öğrendim,
Seni, sensiz sevmeyi,
Sensizliğin derin kuyusunda,
Arayıp seni bulmayı,
Sarılmayı,
Yokluğunda öğrendim.