Ayrılık Şiiri - Elif Kerenciler

yepyeni bir hayattı adı
soyutlanan insanlardan
cevreden cevremdekilerden
alıskanlıklarımdan
yeni davranıslardı edindiğim
güzele yönelen
her anın sana dahil oldugu
gelecegin sana göre kuruldugu
biraz da kandırılmıs benle
gidişler ve dönüşler vardı
anlık ansızın secimler
ve pişmanlıklar
ağlamalardan sonra gelen
kahkahalar
hiçbirşey olmamıs gibi
bizi tanıyanların anlamsız bakıslarında
aynı müziği sevmendi
dans etmendi gülmek
senin sevdiğin mekanlarda benim eziklik hissedip
kaskatı kesilmem
senin güldüğü görmek
sigara ve yapay kokulu dumanın altında
kulagımı sagırlastıran müzikle beraber
senin alkolle kendini kaybetmen
ve midenin fazlalıklarını çıkarman
ben yanındayım mutluyum
sabah melankolik uyanısların
ve benim erkenden yol almaya baslamam
kahvaltı için gec saatlere kadar
ac kalarak seni beklemem
sonra çay sohbetlerinde
yersiz tartısmalar
okey oynarken neden dönmedin
tavlada iyiydim yenerdim hep bilirsin
ama olmadı bu kez kazanamadım
kırılan tasımı hep
ilk atısta yerine koymustum
bu kez kaç atıs olursa olsun
elimde kaldı kırık tasım
ben zar attım bir geldi
sen coktan toplamıstın taslarını oysa
oyun bitmişti
gözlerimde nem var
dudaklarım titrek
sen neden aglıyorsun
yasamın sürekliliğiydi sandıgımız
ya da sandıgım
şimdi var mıdır yüreğinde ufak da olsa sevgi zerreciği
ben umutlanıyorum yarınıma
uykusuzluguma zararlı madde alıskanlıgı çare olmakta
eski cevrem yine en yakınımda
ben ayık gezmiyorum artık
ama sen iyi bak kendine rahat uyu sevdiğim
yarınlarımdaki hayat arkadasım
şimdi eksik kalan yerin hayalinle dolmakta
sen meraklanma....

04.05.2005
Çarşamba
İstanbul....