Sen mi bendin, ben mi sendim,
Bir aynanın iki yüzü müydük,
Yoksa aynı yokluğun yankısı mı?
Aşk, zamandan önce doğan bir soru belki —
Yanıtı olmayan bir varoluş nedeni.
Kalbim, düşüncenin kıyısında bir ada,
Rüzgârın taşıdığı senli sessizlikle dolu.
Her dokunuş, Platon’un gölgesinden sızan ışık,
Ve her susuş, Aristoteles’in kalbinde duran tanım.
Seni sevmek —
Bir fikrin sıcaklığını duymak gibi,
Bir anlamın ete kemiğe bürünüşü.
Ben seni düşünürken evren genişliyor,
Düşünmezsem, varlık eksiliyor.
Belki de aşk,
Tanrı’nın bile hatırlamadığı bir anı,
İki ruhun aynı cevabı aradığı yer.
Ben senin içinde kendimi değil,
Kendimden kurtulmuş hâlimi bulurum.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 30.11.2025 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!