Uykularımda, derin dehlizlerdeyim.
İçimde, adını koyamadığım şeylere tarifsiz bir huzursuzluk var.
Kulaklarımda durmadan uğuldayan kocaman bir arı kovanı sızlar durur, huzursuzluğumun gölgesinde...
Geceye delen zifiri karanlık saygısız bir şekilde ayı saklamış yine...
Siyahının içine beni de bağlamış...
Sabahı aydınlığa kavuşturmazcasına...
Uykusuzluğumdaki huzursuzluk,bedenimi uğultu ile titretirken içten içe üşüyorum.
Hiçbir şey, hiçbir ses duymak istemiyorum!
Sadece yorgun bedenimi uyutmak...
Uykusuzluğumu gidermek amacıyla uyur gibi yapıyorum!
Beynimde vızıldayan arı kovanı gecemi hiç eden derin yaralarımı sızlatıyor ve huzursuzluk tüm bedenimi daha da derin sarıyor.
Sabaha nasıl uyanırım hiçbir fikrim yok!
Bu çıkmazlığımın içinde ay aymaz, sabah olmaz...
Karanlık aydınlığa kavuşur mu onuda bilmiyorum, güneş doğunca.
22.07.2020
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 28.7.2020 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gece"ye düşen çıkmazlığın içinde..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!