Bir ceset vuruyor karaya Bodrum kıyılarında,
Minnacık bir yavrucak henüz üç yaşında.
Uyur gibi yatıyor sessiz,
Dalgalar yalarken cansız bedenini.
Doluşmuşlar sekiz kişi lastik bota,
Çaresizlikle çıkmışlar yola.
Bir cehennemden kaçıyorlar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta