Bakmayın vardır herkesin bir Ilk baharı
Sonu hazan kış olsa da
Melankolik bir hüzün sarar her yanını
Anılar ,
Birer birer sararıp düşen yapraklar gibi
Hayat öyle bir olgu ki
Kazandığını sandığında
Kaybetmişsindir
Uzattıkça uzat kelimeleri
Faydası yok
Içindeki ses
Birileri gelir
Çok şey aldığının
Ya da verdiğinin
Varamazsın farkına
Zamanın geldiğini anlarsın
Dar ağacında
Boynuna dolanmışken bir urgan
Dikiş tutar mı gözlerinin feri ?
Ah Feride der mi ?
Ağır aksak giden Timur acır mı ?
Acır mı ? Ayaz, tozlu Ankara sokakları
Olmadım esir
Olamam ki
Ruhum özgür benim
Evcilleşemem köpek gibi
Kanmam kemiğe
Sahibim benim
Ben seni çok sevdim
Ne sen söyleyebildin,ne de ben
Sadece bakışlar,
Ölümüne sevdayı,çaresizliği anlatan
O bakışlar
Yazmak gelmiyor içimden
Yine de yazıyorum
Mutsuzluğumdan mı,yalnızlığımdan mı?
Yalnızlığımdan değil biliyorum
Yalnızken de hayali olur insanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!