Kaldırımda bir adam
Oturmuş yere bakıyor
Eğildi yavaşça
Uzandı aldı,
Yerdeki tozlanmış boş kağıdı
Başladı okumaya
Çıkmasa da karanlıklar
Çıkmaz sokağa
Belki vardır bir ışık
Bir şafak vakti
Kör beyazlıkta
Karaya her vurduğumda
Ya da yediğim her vurgunda
Kuma yazılan ne varsa
Dalgalar alıp götürüyor
Hiç bir şey yazamadan
Kapatıyorum defteri
Elinin değdiği yer
Faili meçhul
Lakin adın yok
Rengin ?
Istese de çalamaz ela ya
En iyisi sen
Adı yok ki bilemiyorum
Yok, hesapta soramıyorum
İçin,için bitiyorum
Düşünmüyorum,yaşıyormuyum?
Adı yaşamaksa? yaşıyorum
Neden? neden atamıyorum?
Denizin kokusunu
Ne de ruzgarını
içimize cektik
Ne güneşin batışını
Ne de ay'ın doğuşunu gördük
Gözlerimi kapadım
Bulutlara söyledim
Alın beni taşıyın
Götürün hiç bilmediğim yere
Pamukların üstünde taşıyın
Açılmasın gözlerim
Dökülür yapraklar
Hazan olur
Sararır, kurur anılar
Gün gelir
Kış olur
Ne sevgili,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!