Bak begonyalar açmıyor artık
Soldular
Öldürdün onları
Kuşlarda konmuyor artık balkonuna
Ötmüyorlar
Geride ne kaldı
Belki bu kadar üzülmezdim
Gerçek olduğunu bilmeseydim
Gerçek miydin ?
Ben mi yanıldım
Gördüğüm bir rüyaydı
Rüyalar gerçek olurmuş
Bir deniz üç yüz mil uzakta
Bir dağ denizin ortasında
Bir yeşil mavinin hülyasında
Bir adam bulmacada
Rüyalar hep hayallerde
Gerçeği karanlık, göğü kara
Zordur sabahlarım, ağır, aksak
İki büklüm uyanır ağırlığınla kalkarım
Yine neler yükledin sırtıma
Bir faniyim eninde , sonunda
Yürürken düştüm kör kuyuya
Bir gün gelir
Anlamsızlaşır ne varsa
Ne kadar çok
Anlam yüklemiştik oysa
Yürüdüğümüz yollara
Hayat dediğimiz tiyatroya
Aramızda ne dağlar
Ne denizler kaldı
O kadar yakınım ki sana
Uzatsan ellerin değecek ellerime
Aşk ateşi söner mi
Yakar kaynayan volkan gibi
Akar damarlarında ki kan gibi
Her hücrene
Dualar etsen de,
Yalvarsan da Tanrı'ya nafile
Bir temmuz sıcağında
Geçmişin karanlığını
Bıraktım arkamda
Bir akşam üstü
Bilbilan yaylasından
Düştü yolum Artvine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!