Boş!
Bomboş!
Bomboş bir oda ve soğuk.
Ve sessiz.
Ve kapkaranlık...
Boş olan kalplerimiz!
Bomboş!
Boş!
Öfke!
Öfkemiz!
Öfkeyle ısıtılan bir dünya,
sert bir üslup görünümünde yumuşaklar...
Öfkeyle üstlerine yürüdüğümüz bizim,
ökemiz!
Öfke!
Aydınlık!
Karanlık!
Gömülü bir yalnızlık...
Şahlanmış geliyor bir sapkınlık,
karanlık!
Aydınlık!
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta